Παῦλος Μελᾶς. Γράμμα...

«Γράμμα πρὸς ἕναν νεαρὸ Εὔελπι»
Παῦλος Μελᾶς (29 Μαρτίου 1870 – 13 Ὀκτωβρίου 1904)
Ἀνθυπολοχαγός Πυροβολικοῦ
Τάξις 1891.

«Ἡ ζωή σου εἶναι πόλεμος.

Ἡ γῆ σου εἶναι φρούριο καὶ χρέος σου ἡ Νίκη.

Μὴ μιλᾶς, νἀ σκέπτεσαι, ν΄ἀγαπᾷς, νὰ μὴν πονᾷς.

Ἕνας εἶναι ὁ σκοπός σου, ὁ Πόλεμος.

Πολέμα γιὰ τὰ ἰδανικά σου, γιὰ τὰ Ἑλληνικὰ ἰδανικὰ τοῦ ἀνθρωπισμοῦ. 

Πολέμα γιὰ τὴν Μεγάλη Ἰδέα.

Ἄνδρες ποὺ περπατοῦν στὴ ζωὴ εὐθυτενεῖς καὶ μὲ γαλήνη, 

μαθημένοι νὰ πονοῦν χωρὶς νὰ ὑποφέρουν, 

νὰ νικοῦν χωρὶς νὰ θριαμβολογοῦν, νὰ νικῶνται χωρὶς νὰ μοιρολογοῦν.

Αὐτοὶ εἶναι οἱ πραγματικοὶ ἄνδρες, θεμέλια γενεῶν.

Αὐτοὶ εἶναι οἱ Εὐέλπιδες οἱ αὐριανοὶ ἡγήτορες τοῦ Ἔθνους.

Νεαρὲ Εὔελπι μᾶθε καὶ ἐξασκήσου νὰ εἶσαι ἁπλός, 

ὀλιγόλογος, συγκρατημένος, σεμνός.

Λίγα λόγια, πολλὰ ἔργα.

Ἀνθρωπιὰ μεγάλη, πειθαρχία, πεῖσμα, ἀντοχή.

Ὅποιος σὲ κοιτᾶ, τὰ μάτια του νὰ γεμίζουν παλλικάρι.

Περισσότερο νὰ προσβάλλεσαι ὅταν σὲ κυριεύει ὁ πόνος.

Μὴ θυμώνῃς, χειρότερα εἶναι νὰ χτυπήσῃς 

ἔστω καὶ ἑάν μόλις κρατιέσαι μὲ ἕναν κόμπο στὸ λαιμό.

Νὰ φύγῃς εἶναι δειλία. 

Μόνος σου ἀποφάσισες νὰ γίνῃς Ἀξιωματικός.

Ἀπελπισία, ὕστερα νὰ γελᾷς καὶ ἀπὸ τὴν μία μέρα στὴν ἄλλη γίνεσαι ἄνδρας, 

δῆλα δή, μαθαίνεις νὰ κρατᾶς μέσα σου τὸν πόνο καὶ τὴν ἀπορία, 

ἔτσι χωρὶς νὰ φαίνεται, ἀλλὰ νὰ έπιμένῃς πάντα στὸ σκοπό σου, στὰ ὄνειρά σου.»