Γιὰ τὴν Πατρίδα...

« Ὅταν λοιπὸν ἡ ἡλικιωμένη γυναίκα σηκώθηκε 

καὶ φορτώθηκε μία τεράστια κασόνα, 

ἐγὼ τὴν εἶδα ν’ ἀνεβαίνῃ, ν΄ ἀνεβαίνῃ, 

νὰ ψηλώνῃ, νὰ ψηλώνῃ 

 καὶ νὰ περνᾶ τὶς κορυφὲς τοῦ Βελουχιοῦ. 

Ἂχ, αὐτὴ ἡ γυναίκα μοῦ ἄνοιξε τὸ δρόμο. 

Ἀπὸ κείνη τὴ στιγμή εἶπα, 

θὰ φωτογραφίζῃς Μελετζῆ, 

αὐτὴν τὴν λεβεντιά. 

Καὶ ἀπὸ τότε ἄρχισα νὰ σκέφτομαι πῶς 

θὰ φωτογραφίζῳ ἀνθρώπους. 

 Ποὺ νὰ εἶναι πραγματικοὶ λεβέντες.» 

Φωτογραφία καὶ κείμενο, Σπῦρος Μελετζῆς,  «Μέ τούς ἀντᾶρτες στά βουνά»...

Ἀνδρομέδα - Gustave Doré, 1869

Andromeda - Gustave Doré, 1869

   Ἡ Ἀνδρομέδα ἦταν κόρη τοῦ Κηφέα καὶ τῆς Κασσιόπης, βασιλέων τῆς Αἰθιοπίας. Ἡ μητέρα τῆς Κασσιόπης, καυχήθηκε ὅτι ἡ κόρη της ἦταν πιὸ ὄμορφη ἀπὸ τὶς Νηρηϊδες, γεγονὸς ποὺ προκάλεσε τὴν ὀργὴ τοῦ Ποσειδῶνα, ὁ ὁποῖος ἔριξε λιμὸ στὴ χώρα καὶ ἔστειλε ἕνα θαλάσσιο κτῆνος ποὺ κατέτρωγε τὸ λαὸ. Σύμφωνα μὲ χρησμὸ τοῦ μαντείου τοῦ Ἄμμωνα ἡ σωτηρία θὰ ἐρχόταν μόνο ἄν ὁ βασιλιάς παρέδιδε τὴν κόρη του, Ἀνδρομέδα,  στὸ κτῆνος. Ἔτσι ἡ Ἀνδρομέδα βρέθηκε δεμένη στὸ βράχο, στὸ ἔλεος τοῦ κτήνους. Ὁ Περσέας ὁ ὁποῖος ἐπέστρεφε ἀπὸ τὴ σφαγὴ τῆς Γοργοῦς, σκότωσε τὸ κτῆνος, τὴν ἐλευθέρωσε καὶ τὴν παντρεύτηκε. 

Τὴν ἀγνότητα ἔθεσα στὸ τραχύτερο τῆς πέτρας...

Ἄλλο ἐγώ
πάρεξ τὸ θυμάρι στὴν καρφῖδα τοῦ ἥλιου δέν ἐγνώρισα
- καὶ πάρεξ
τὴ σταγόνα τοῦ νεροῦ στ' ἄκοπα γένια μου δέν ἔνιωσα,
- μὰ τραχύ τὸ μάγουλο ἔθεσα στὸ τραχύτερο τῆς πέτρας

Λειψὴ Ζωή...

Λειψὴ Ζωή...

Ἦταν σὰν ὓπνος ποὺ τὸν στοίχειωσαν

ὂνειρα κακά

Θύμησες ποὺ κοχλάζουν

ὑποχθόνια

καὶ κάνουν τὴν ἀνάσα νὰ ξεφυσαίνῃ

σφυριχτά

Θυμήσου! Ἒκραζε ἡ ἐκδίκηση...

καὶ τοῦ παρέσερνε τὸ νοῦ

μιὰ δίψα χαλασμοῦ

Κι ἒνιωθε τὴν ἀνασεμιὰ τῆς νύχτας

μολυσμένη

Κι αὐτὸ τὸ ἀσίγαστο

ποὺ φούσκωνε μέσα του

τὸ ὀνόμασε... ἂδικο

Ἂδικη ζωή

Ἂδικη πατρίδα

Ἂδικος κόσμος…

Μὰ δίκαιος ἀγῶνας

ὁ ἀγῶνας τῆς τιμῆς καὶ τῆς λευτεριᾶς

Καὶ παίρνει τὸ μάτι

αὐτὴν τὴν παλαβὴ λάμψη

Καὶ τὸ χαλκωμένο

ἀπὸ τὸν ἣλιο μέτωπο

ραγίζει ἀπὸ τὶς σκέψεις

καὶ τὰ ὂνειρα

ποὺ ἀγκαλιασμένα μὲ τὸν πόλεμο

ἀπόκαμαν πρὶν τὴν ἐκπλήρωσή τους.

Κι ἀναπολεῖ τὴν νιότη του

Τότε ποὺ ἒπλαθε τὴν τύχη

μὲ τὰ ἲδια του τὰ χέρια

Τότε ποὺ ρώταγε τὸν θάνατο

ἂν φοβᾶται τὴ ζωή

Κι ἦταν ψυχόρμητη

ἡ ἀντίδραση αὐτή

στὴν καταχνιὰ τοῦ κουρνιαχτοῦ

τῆς μάχης

Τότε ποὺ νόμιζε

πὼς εἶχε κάμει συμφωνία

μὲ τὸ θάνατο

Τότε ποὺ ἒτρεμε ἡ γῆς

καὶ ὁ ἀέρας παλλόταν

ἀπ`τὰ ἀτσάλια ποὺ βροντοῦσαν

Καὶ ἡ ματιὰ γοργὴ

ἒκοβε τὸν κίνδυνο.

Ὃσοι δὲν ἀπόμειναν κεραυνωμένοι

κεῖνες τὶς ἐποχές τὶς δύσκολες

κρῦψαν τὴν ἀγριεμένη λάμψη

βαθιὰ στὴν κόρη τοῦ ματιοῦ

κι ἒδωσαν στὸ πρόσωπο

ἀταραξία μαρμάρινη...

''Λειψὴ ἡ ζωὴ παιδάκι μου

στὰ χρόνια τὰ δικά μας

Κεῖνα τὰ χρόνια τοῦ χαμοῦ

τῆς ἂφθαρτης γενιᾶς μας...''

Καὶ σὰν ἀκούμπησα τὸ χέρι του

ποὺ ξαπόσταινε στὰ γόνατά του

ἒνιωσα ὃλο τὸ θρῆνο

ποὺ κατοικοῦσε μέσα του... Χλόη, 12/3/2009

***

Ἡ φωτογραφία εἶναι τοῦ Κῶστα Μπαλᾶφα ἀπὸ τὸ λεύκωμα Ἢπειρος costasbalafas.gr

Οἱ πρῶτες φωτογραφίες τῆς Ἀκροπόλεως, τὸ 1839

   Στὶς 19 Αὐγούστου τοῦ 1839 ἡ γαλλικὴ κυβέρνηση ἀναγνώρισε ἐπίσημα καὶ «πρόσφερε ἐλεύθερα στὸν κόσμο», τὴ φωτογραφικὴ μέθοδο ποὺ εἶχε ἐφεύρει ὁ ζωγράφος Louis Daguerre. Ἦταν τὸ τέλος μιᾶς μακρότατης διαδρομῆς πολλαπλῶν ἐφευρέσεων, ποὺ ὁδήγησαν στὴν ἀνακάλυψη τοῦ συναρπαστικοῦ συστήματος φωτο-γραφῆς. Ἡ ἀναγνώριση τῆς μεθόδου τοῦ Daguerre -ἡ δαγγεροτυπία- ἦταν ἡ λιγότερο εὔχρηστη ἀπὸ ἀνάλογες μεθόδους ποὺ εἶχαν ἐφεύρει, τὴν ἴδια ἐκείνη χρονιά, ὁ Γάλλος Hypolite Bayard καὶ ὁ Ἄγγλος William Fox Talbot.