Nelly's φωτογραφίες

   Σέ μία ἐποχή πού χαρακτηρίζεται ἀπό συντηρητισμό, στήν Ἀθήνα τοῦ 1929, ἡ φωτογράφος Ἔλλη Σουγιουλτζόγλου – Σεραϊδάρη ἀπό τό Ἀϊδίνι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, προκαλεῖ σκάνδαλο μέ τίς φωτογραφίες της. Ἡ φωτογράφος, γνωστότερη μέ τήν ἀγγλική ὑπογραφή τῶν ἔργων της, Nelly's, άποτέλεσε σημαντική προσωπικότητα στον καλλιτεχνικό χώρο καί ἰδιαίτερα σέ αὐτόν τῆς φωτογραφίας. Ἡ θεματογραφία της ὑπῆρξε ἰδιαίτερα ἑλληνοκεντρική καί τά ἔργα της ἀποτύπωσαν ἀρχαῖα ἑλληνικά μνημεῖα καί ἀγάλματα, τήν Ἀθήνα τοῦ Μεσοπολέμου καί τήν ἑλληνική οἱκογένεια.

Τά ἔργα της ὅπως τά γυμνά στήν Ἀκρόπολη καί οἱ ἀπεικονίσεις ἀρχαίων ἑλληνικῶν ἀγαλμάτων σέ συνδυασμό μέ σύγχρονους ἀνθρώπους, ἐξυμνεῖ τόν ἑλληνισμό καί παράλληλα ἀποδυκνύει τή διαχρονικότητα τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ ἰδεώδους.

«Διαμαρτύρομαι ἐν ὁνόματι τῶν Ὁλυμπίων θεῶν, οἱ ὁποῖοι, ὡς γνωστόν, ὄχι μόνο ἐπερπατοῦσαν γυμνοί, ἀρσενικοί καί θηλυκοί, ἀλλά καί θεόγυμνοι ἐλατρεύοντο στούς ναούς των ...»

   Αὐτά τά λόγια τοῦ Παύλου Νιρβάνα γραμμένα στή στήλη τοῦ Ἐλεύθερου Βήματος τό Μάιο τοῦ 1929, ἦταν ἡ μοναδική ὑπεράσπιση τῆς νέας φωτογράφου Nelly's, πού τόλμησε τό 1927 νά φωτογραφήσῃ γυμνή στὸν Παρθενώνα τή Mona Paeva, πρώτη μπαλαρίνα τῆς ὄπερας Comique, «βεβηλώνοντας» ἔτσι τόν Ἱερό Βράχο.

   Τά γυμνά τῆς Nelly's, πέρα άπό τήν φωτογραφική ἀρτιότητα στήν τεχνική τους, διακρίνονται ἀπό μία ἐσωτερικότητα πού ἀναδεικνύει δίπλα στήν γλυπτικότητα τῶν ἀρχαίων γραμμῶν καί στήν πλαστικότητα τοῦ φωτός, ὅλη τήν πνευματικότητα τοῦ ἀρχαίου κλασικοῦ ἰδεώδους, ὅπως έκφράζεται μέσα ἀπό τό γυμνό σῶμα.

   Οἱ φωτογραφίες τῆς Nikolska, "ντυμένης" αἰσθησιακά μέ άραχνοΰφαντα πέπλα "πρός ἀποφυγήν πάσης παρεξηγήσεως", ὄχι μόνο συγκαταλέγονται στίς καλύτερες τῆς ἐποχῆς διεθνῶς, ἀλλά συνετέλεσαν καί στή διαμόρφωση ἑνός αἰσθητικοῦ κριτηρίου στήν Ἑλλάδα, πού ἀφορᾶ τήν ἀναπαράσταση τοῦ γυναικείου σώματος.

Τό γυναικεῖο σῶμα, ἔτσι ὅπως τό ἀποτύπωσε ἡ Nelly's, ἀπαλλαγμένο ἀπό κάθε ἔννοια σεξουαλικῆς πρόκλησης, διατηρῇ ἕναν ἐρωτισμό πού ἐμπλέκεται καί συμπληρώνει τό αἰσθητικά ἰδεῶδες, ἐνῶ ταυτόχρονα παραπέμπει στίς ἰδεαλιστικές ἀπεικονίσεις τῆς ποιητικῆς τῆς ἑλληνικῆς μυθολογίας.

   Ἔτσι, «Τά Γυμνά τῆς Ἀκροπόπεως» ἀλλάζουν τήν ἀντίληψη γιά τήν ἐμφάνιση καί τήν ἀντιμετώπιση τοῦ γυμνοῦ σώματος. Σχεδόν παράλληλα, μεγάλοι Ἕλληνες ζωγράφοι τῆς δεκαετίας του ’30 ἀπεικονίζουν στά ἔργα τους γυμνά, σέ φυσικό χῶρο…

Πηγές

pathofentropy.blogspot.com
angelaspinkyworld.blogspot.com
www.dpgr.gr
www.artopos.org