Ἔπαψε ἡ βοὴ
στὸν τόπο τῆς ὀδύνης
Μιὰ στάλα ἰδρῶτας
κυλάει, χτυπάει
τὸ ἔδαφος
ρόδινη, πληγωμένη
Δὲν εἶναι ὁ θάνατος
αὐτὸς, ποὺ μὲ κοιτᾷ
ἀντίκρυ;
Μὰ τὸ βλέμμα
δὲν προσπερνᾷ
τὴ σιωπὴ ποὺ παλεύει
ποὺ ὁρμᾷ
ποὺ χτυπᾷ
πιὸ βροντερὰ
κι ἀπ’ τ’ ἀτσάλια.
Ἤχησε ἡ σιωπὴ
στὸν τόπο τῆς ὀδύνης
… Χλόη 9/1/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου