Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021

Δεκεμβριανά 1944

 


Κορίτσι μὲ κούκλα στὸ παράθυρο. Ἀθήνα, Δεκέμβρης 1944, Dmitri Kessel



  Οἱ μεγάλες στρατιωτικὲς ἐπιχειρήσεις τοῦ Δεκέμβρη τοῦ 1944 σημάδεψαν τὴν Ἀθήνα χαρίζοντάς της μία πληγωμένη μορφή. Ἐδῶ οι πανηγυρισμοὶ δὲν κράτησαν ὅπως στὶς ἄλλες εὐρωπαϊκὲς πρωτεύουσες ποὺ χαιρέτιζαν τὴν πολυπόθητη Ἐλευθερία.

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2019

Κρῆτες ἀγωνιστές, Μακεδονομάχοι!





   Τὸν Ἰούνιο τοῦ 1903, φτάνουν στὴν Μακεδονία οἱ Εὐθύμιος Καούδης, Γεώργιος Δικώνυμος Μακρῆς, Λαμπρινὸς, Σκουντρῆς, Βρανᾶς, Περάκης, Μπονάτος, Ζουρίδης, Σεϊμένης, ὅλοι Κρητικοί καὶ μάλιστα Σφακιανοί. Τοὺς ἔστελνε ὁ Παῦλος Μελᾶς. Ἦταν οἱ πρῶτοι Κρητικοὶ ποὺ ἄνοιξαν τὸ δρόμο πρὸς τὴ Μακεδονία, ἕνα δρόμο ποτισμένο μὲ τόσο κρητικὸ αἷμα. Ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι τοῦ βουνοῦ, ποὺ θὰ εἶχαν θολὴ καὶ ἀόριστη ἰδέα γιὰ τὴ Μακεδονία καὶ τὰ ζητήματά της. Ἴσως μερικοὶ δὲν ἤξεραν κὰν ποῦ βρισκόταν. Τοὺς εἶπαν ὅτι κάπου μακριὰ στὴ Μακεδονία γινόταν ἕνας παράξενος καὶ ἰδιότυπος πατριωτικὸς πόλεμος, ποὺ χρειαζόταν ἄνδρες γενναίους καὶ ἀποφασιστικούς. Καὶ ἔτρεξαν. Τοὺς ἔσπρωξε ἡ ὁρμὴ μιᾶς πολεμικῆς ράτσας καὶ ἡ παράδοση ἀτέλειωτων ἐπαναστάσεων καὶ πατριωτικῶν ἀγώνων.

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2019

Ἔτσι πολὺ ἀτένισα...






Ἔτσι πολὺ ἀτένισα 

Τὴν ἐμορφιὰ ἔτσι πολὺ ατένισα,
ποῦ πλήρης εἶναι αὐτῆς ἡ ὅρασίς μου.

Γραμμὲς τοῦ σώματος. Κόκκινα χείλη. Μέλη ἡδονικά.
Μαλλιὰ σὰν ἀπὸ ἀγάλματα ἑλληνικά παρμένα·
πάντα ἔμορφα, κι ἀχτένιστα σὰν εἶναι,
καὶ πέφτουν, λίγο, ἐπάνω στ' ἄσπρα μέτωπα.
Πρόσωπα τῆς ἀγάπης, ὅπως τἄθελεν
ἡ ποίησίς μου....... μὲς στὲς νύχτες τῆς νεότητός μου,
μέσα στὲς νύχτες μου, κρυφά, συναντημένα......




Κωνσταντίνος Καβάφης
Γράμματα, Τόμ. 4, Ἀρ. 37 (1917)
Φωτογραφία: Ἀμαζόνα. Ρωμαϊκὸ ἀντίγραφο ἀπὸ ἑλληνικὸ πρωτότυπο, 440-430 π.Χ. Rome, Capitoline Museums, Palazzo dei Conservatori, Halls of the Horti of Maecenas.

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2018

Τρίτη 17 Απριλίου 2018

Δὲν ὠφελεῖ τὸ παράπονο...




Δὲν ὠφελεῖ τὸ παράπονο 
Ἴδια παντοῦ θά ῾ναι ἡ ζωὴ μὲ τὸ σουραύλι τῶν φιδιῶν στὴ χώρα τῶν φαντασμάτων 

Μὲ τὸ τραγούδι τῶν ληστῶν στὰ δάση τῶν ἀρωμάτων 

Μὲ τὸ μαχαίρι ἑνὸς καημοῦ στὰ μάγουλα τῆς ἐλπίδας 

Μὲ τὸ μαράζι μιᾶς ἄνοιξης στὰ φυλλοκάρδια τοῦ γκιώνη 

Φτάνει ἕνα ἀλέτρι νὰ βρεθεῖ κι ἕνα δρεπάνι κοφτερὸ σ᾿ ἕνα χαρούμενο χέρι 

Φτάνει ν᾿ ἀνθίσει μόνο 

Λίγο στάρι γιὰ τὶς γιορτὲς λίγο κρασὶ γιὰ τὴ θύμηση λίγο νερὸ γιὰ τὴ σκόνη...



Νίκος Γκάτσος (1911-1992), Ἀμοργός (ἀπόσπασμα)
Φωτογραφία Νelly's, Κεντρικὴ Κρήτη, 1939

Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017

Ἔθνη: κοινότητες κοινῆς μνήμης...






   Τὰ Ἔθνη εἶναι κοινότητες κοινῆς μνήμης καὶ τὰ Ἔθνη ἀφανίζονται, ὅταν ἀφανίσουν τὴ μνήμη τους...

   Ἀναφέρει ὁ κύριος Μέρντζος γιὰ τοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους: 


Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

Κερύνειος ἔλαφος...






   Τὸ ἐλάφι τῆς Κερύνειας τὸ εἶχε χαρίσει στὴ θεὰ Ἄρτεµη ἡ Ταϋγέτη, κόρη τοῦ Ἄτλαντος καὶ µητέρα τοῦ Λακεδαίµονος, πρώτου βασιλέα τῆς Σπάρτης. Ἦταν τὸ ὀµορφότερο τοῦ κόσµου μὲ χρυσὰ κέρατα καὶ χάλκινες ὁπλές. Ἦταν ἀκούραστο στὸ τρέξιµο καὶ δὲν ἄφηνε κανέναν νὰ τὸ πιάσῃ. Τὸ καταφύγιό του βρισκόταν στὸ ὄρος Κερύνεια, ἢ στὴν Οἰνόη στὸ ναὸ τῆς Ἀρτέμιδος.